Quotes of the Day;

Majority beats minority.

Wednesday, January 12, 2011

Kisah Kantin Sekolah (Part 2)


Assalamualaikum,

Ini ialah entry susulan daripada entry INI.

Aku bukannya apa, tapi kalau nak cerita pasal sekolah rendah tu banyak sangat kenangannya. Pasal kantin sekolah je dah makan 2 entry. Harap-harap aku tak terpaksa buat entry ketiga lepas ni.

Ok. Berbalik pada topic kita. Macam aku cakap sebelum ni, kantin sekolah rendah aku ni bosan sikit. Makanan ‘berat’ cuma ada Nasi Lemak tak pun Nasi Goreng. Tak pun Mee goreng. Dah la tu, nampak tak menyelerakan. Aku memang tak beli.

Untung je dulu time sekolah rendah, aku anak cikgu. Mak aku mengajar situ. Bila dah nama anak cikgu ada lah keistimewaan sikit. Aku kalau dah datang angin riak dan takbur aku tu, aku pergi masuk kawasan kantin untuk cikgu-cikgu. Kalau nasib baik, ada mak aku kat situ. Mak aku pulak memang dah faham dengan tebiat aku tu. Cukup sekadar aku kenyit-kenyit mata kat dia sambil tayang gigi buruk aku tu, terus dia hulur order lagi satu makanan dia kat aku.Ada sekali tu, aku dapat makan Nasi Ayam, Mi Sup, Bubur Ayam, Mi Calong.

Aku pulak jenis yang suka menunjuk. Bila dah sampai je makanan tu kat tangan, bukan nak pergi makan senyap-senyap kat pondok-pondok terpencil kat sekolah aku.Aku pilih tempat yang orang akan nampak. Meja depan sekali, dekat dengan laluan utama orang nak beli makanan. So, kiranya budak-budak yang tengah beratur nak beli makanan tu confirm akan jeling aku makan.

Aku pulak, bila time diorang tengah jeling. Aku buat-buat gedik ;

“Ouch! Panas pulak Mi sup ni.”

Tak cukup dengan tu. Aku saja tiup Mi Sup tu kuat-kuat. Dengan harapan aroma Mi Sup tu sampai ke lubang hidung diorang. Bila nak makan Mi Sup tu tak sah kalau tak angkat garpu lebih dari kepala. Ok. Itu melampau.

Mungkin sebab tu ramai anti aku waktu dulu-dulu.

Geng-geng aku pun duk kerumun meja aku tu. Nak mengecek lah tu. Aku sekadar menjeling mereka sekilas. Sorry bro. Nak makan best-best. Suruh mak bapak korang jadi cikgu dulu.

Ok. Settle hal menu dan makanan kat kantin sekolah aku. Ni pulak pasal sikap kerek tak tentu tempat Mak Cik Kantin sekolah aku. Mak Cik Kantin je kot. Kejam.

Time kantin sekolah aku under supervision dia, ada satu undang-undang. Dilarang makan nasik bungkus di sini. Undang-undang tu hanya tersebar dari mulut ke mulut je. So, tak ramai yang percaya sangat.

Suatu hari tu, ada sekumpulan budak lelaki bawak nasik bungkus. Nasik bungkus lagi murah kot. Harga 1.00 kat luar. Tapi banyak. Tak macam nasik kat kantin ni. Dorang pun makan lah nasik tu dengan lahapnya. Tiba-tiba sorang makcik datang kat diorang. Tokei kantin. Muka dia garang. Aku tengok laki dia yang kerja kat kantin ni pun asyik kena marah je dengan dia. Hish. Dasar Queen Control!

Makcik tu pun marah la budak-budak tu.

“Ni siapa bagi bawak nasik bungkus kat sekolah ni? Tak tahu ke MAKANAN LUAR   tak boleh makan dekat sini! Makanan kantin, dengan bekal dari rumah je boleh makan.”Ceh. Ingat restoran ke kat sini? Tak boleh makan makanan luar? Huh.
Budak-budak lelaki tu buat bodoh je. Tapi ada sorang menjawab;

“Dah tu. Anak Cikgu tu bawak nasik bungkus boleh pulak.”budak tu mengadu domba. Anak Cikgu? Siapa?

Ya. Aku lah. Aku pun bawak nasik bungkus jugak hari tu. Mak aku pergi rombongan kat luar. Menyusuri Sungai Kuantan dengan budak-budak Tahun 6. Mak aku order lah nasik bungkus untuk budak-budak yang join river cruise tu makan. Ada lebih sebungkus. Mak aku kasi aku. Aku ambik je lah. Rezeki jangan ditolak.

Tapi bila aku dengar je budak lelaki bertuah tu mengadu kat makcik kantin garang tu rasa macam menyesal pulak tak tolak rezeki tu. Patut aku bagi budak lain je nasik bungkus tu.
Aku pun still buat-buat cool. Makan nasik bungkus tu macam biasa. Kawan-kawan aku masing-masing duk kuis-kuis kaki aku. Cuak lah tu. Heh.

“Kenapa makan nasik bungkus ni?”suara Makcik tu kedengaran dekat di telinga aku. 

Rupa-rupa dia dah berdiri kat sebelah aku. Dia dah tinggalkan kumpulan budak lelaki tadi. Budak-budak lelaki tadi apa lagi, cepat-cepat habiskan makanan lepastu blah.

Aku tak jawab. Rasa lutut ni dah terketar-ketar. Kawan-kawan aku pulak tengah borak-borak antara satu sama lain. Macam diorang tak kenal aku. Hoi! Kot ye pun. Cover lah aku ni.

“Beli dekat mana nasik ni?”Mak Cik tu tanya lagi. Aku pun perlahan-lahan mendongakkan kepala memandangnya.

“Sebenarnya makcik, mak saya yang buat nasik lemak ni. Sebab Tupperware kat rumah saya tak jumpa cari, mak saya bungkus dalam kertas. Ada apa-apa masalah?”

Aku mereka cerita. Makcik tu terdiam. Takde modal la tu nak balas kata-kata aku tu.  Lepas tu dia pergi. Kawan-kawan aku buat muka kagum. Aku senyum sinis. Baru korang tahu siapa aku.

Selepas balik rumah….

“MAK!! Makcik kantin tu marah Acik sebab bawak nasik bungkus. Mak! Suruh guru besar tukar orang kantin lain..”raungku sambil menangis.

1 comment:

  1. klau skolah aku dulu, takde pulak peraturan tk bleh bwk mknan bungkus. pelik ah skolah mu.

    ReplyDelete